Czy też macie tak, że zbliżające się Święta budzą w Was nostalgię i tęsknotę za beztroskim czasem dzieciństwa? Czy w tym okresie wracacie do ukochanych lektur sprzed lat? My, podczas grudniowego spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki, postanowiliśmy porozmawiać o jednej z najwspanialszych serii dla dzieci, jakie kiedykolwiek powstały. Jej bohaterami są sympatyczne białe stworki z idyllicznej Doliny — miejsca, w którym każdy czuje się bezpieczny i akceptowany. Domyślacie się już, o kim mowa?
Damy Wam jeszcze chwilę, a tymczasem opowiemy krótko o części „merytorycznej” naszego spotkania. Tym razem na warsztat trafił reportaż Marty Strzeleckiej „Ziemianki. Co panie z dworów łączyło z chłopkami”. Tytuł sugeruje szerokie spojrzenie na relacje między reprezentantkami dwóch klas społecznych — ich zależności, napięcia i codzienność. Niestety zamiast pełnego obrazu czytelnik otrzymuje jedynie jego niewielki fragment.
Strzelecka koncentruje się przede wszystkim na nałęczowskiej Szkole Ziemianek: opisuje jej funkcjonowanie, program zajęć oraz nowinki techniczne, z którymi młode włościanki stykały się w murach tej placówki. Na tym jednak poprzestaje. A szkoda — zabrakło pogłębionych badań i wnikliwszego ujęcia ziemiaństwa jako klasy społecznej. Choć autorka porusza kilka ciekawych tematów i przedstawia interesujące biografie, pozostawia czytelnika z poczuciem, że to jedynie okruszki, z których trudno ułożyć spójną całość. Wygląda więc na to, że ziemianki wciąż czekają na swoją pełniejszą monografię.
A teraz wracamy do naszych białych stworków. Oczywiście chodzi o Muminki. Wiecie już zapewne, że nasza biblioteka dołączyła w tym roku do akcji „Czytamy Muminki”. Do tej pory o twórczości Tove Jansson rozmawiałyśmy głównie z dziećmi, lecz tym razem postanowiłyśmy sprawdzić, jak jej opowieści odbiorą dorośli czytelnicy. I musimy przyznać, że jedno spotkanie to zdecydowanie za mało, by wyczerpać wszystkie wątki. Muminki są prawdziwą kopalnią inspiracji! Serdecznie zachęcamy do lektury.
